کد مطلب:36203 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:139
«و كسیكه به تو گمان نیكی برد گمانش را تصدیق كن» اگر دیگران درباره ی شما گمان می برند كه اهل خیر و خوبی هستید و دارای كمال و بزرگی می باشید بمقتضای گمان آنان رفتار كنید و عمل نمائید تا گمان آنان را تصدیق كرده، باشید. آری گاهی آدمی كسی را به تقوا و پرهیزكاری می شناسد بطوری كه به قول معروف [صفحه 227] میخواهد پشت سر او نماز بخواند، بعد جریانی پیش می آید كه می فهمد خیلی در فكر و گمان خود پرت بوده و این آدم اصلا اهل اصلاح نیست خلاصه این یك وسیله ای برای تكامل جامعه است كه حسن ظن افراد، موجب حركت آدمی بسوی خیر و خوبی گردد، و اگر كسی را عالم و دانشمندی گرانمایه می دانند و او خود می داند كه مایه ای ندارد بكوشد كه خود را به همان پایه برساند چنانكه اگر كسی گمان احسانی از آدمی نسبت به خودش دارد باید با نیكی كردن به او گجمان او را تصدیق كند نه اینك بابدی و ظلم و اجحاف به او، كاخ امید و گمان وی را فروریزد. رسولخدا صلی الله علیه و آله در فتح مكه از مردم پرسیدند ما تظنون و ما انتم قائلون؟ چه گمانی می برید و چه می گوئید؟ سهیل بن عمرو در پاسخ گفت: ما درباره ی تو جز خیر و خوبی نگفته و گمان نمی بریم. رسولخدا صلی الله علیه و آله فرمود: من به شما چیزی را می گویم كه برادرم یوسف به برادرانش گفت كه باكی بر شما نیست خداوند شما را بیامرزد و او ارحم الراحمین است.[1].
(و من ظن ب خیرا فصدق ظنه)
صفحه 227.